توسط: حامد سلیمان پور
1,484 بازدید
1397/5/3
ساعت:18:21
وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَنْتُمْ ظالِمُونَ «51»
و (به خاطر بياوريد) هنگامى كه با موسى چهل شب وعده گذارديم وشما پس از (آمدن) او (به ميقات،) گوساله را (معبود خود) گرفتيد، در حالى كه ستمكار بوديد.
نكته ها:
نام حضرت موسى عليه السلام در سى و چهار سوره قرآن و 136 مرتبه آمده است. ماجراى ميعاد حضرت موسى، در سورههاى اعراف و طه نيز آمده است. «1» محلّ وعده، كوه طور و مدّت آن ابتدا سى شب معيّن شده بود و در وعدهگاه، ده شب ديگر به آن اضافه شد كه اين مدّت براى دريافت كتاب تورات بود، ولى بنىاسرائيل عليرغم اينكه رهبرى همچون هارون، برادر حضرت موسى را در ميان خود داشتند، همهى نعمتها و الطاف الهى را فراموش كرده و به سراغ گوساله پرستى رفتند. گوسالهاى از طلا كه بدست مجسمه سازى هنرمند به نام سامرى، در غياب موسى ساخته شده بود.
از آيات قرآن استفاده مىشود كه در اين وعده، سه مسئله مورد نظر بوده است: گرفتن تورات، اثبات مقام خلافت براى هارون، آزمايش بنىاسرائيل.
در سقوط جامعهى بنىاسرائيل به دامن شرك، چند عامل نقش داشت:
الف: حضور نداشتن رهبرى چون حضرت موسى.
ب: حضور منحرفين هنرمندى مانند سامرى.
ج: استفاده از طلا و زيور آلاتى كه جاذبه داشت.
د: بوقهاى پر سر وصداى تبليغاتى. زيرا گوساله سامرى صدا مىكرد.
ه: مردم ساده و زود باور و نبود ايمان عميق.
و: زمينهى مساعد و سابقهى گاو پرستى.
پيام ها:
1- كناره گيرى رهبران الهى از جامعه براى مدّت محدود به منظور عبادت خدا، كارى شايسته و نيكو است. «واعَدْنا مُوسى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً»
2- عبادت در چهل شب وبه دور از مردم، داراى آثار خاصّى است. «أَرْبَعِينَ لَيْلَةً»
3- عدد چهل، در دريافت وحى و الهامات روحانى نقش دارد. «أَرْبَعِينَ لَيْلَةً»
4- شرك، ظلم به انسانيّت است. زيرا كه انسان دست خود را از دست خداوند برمىدارد و در دست نااهلان مىگذارد. «وَ أَنْتُمْ ظالِمُونَ»
دسته بندی: تفسیر قرآن سوره بقره
برچسب ها: سوره بقره آیه 51 گوساله سامری
سوره بقره آیه 254-251
1402/7/20
تفسیر قطره ای قرآنفَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...
مَنْ أصْغی إلی ناطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإنْ کانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَاللّهَ، وَإنْ کانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبلیس فَقَدْ عَبَدَ إبلیسَ.
هر کس به سخنان کسی علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنان چه سخنور برای خدا و از احکام و معارف خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان و هوی و هوس و مادیات سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.