توسط: حامد سلیمان پور
1,387 بازدید
1397/3/4
ساعت:14:32
فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ «36»
ترجمه : پس شیطان هر دوی آنها را فریب داد و از آنجا که در آن بودند ایشان را به در آورد و فرمودیم فرود آیید، شما دشمن همدیگرید و برای شما بر روی زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری خواهد بود.
روایت 7 از نفسیر برهان ج 2: محمد بن یعقوب از .... از حضرت امام باقر (ع) پرسید کدام عمل نزد خداوند عزّوجل برتر است؟ حضرت فرمودند: هیچ عملی پس از شناخت خداوند و شناخت حضرت رسول اکرم (ص) برتر از نفرت از دنیا نیست و این شاخه هایی دارد و گناه نیز شاخه هایی. نخستین گناهی که بدان خداوند نافرمانی شد کبر بود و آن گناه شیطان است... و حرص که گناه آدم و حوا است در آن گاه که خداوند فرمود به آن درخت نزدیک نشوید ... و آنها رو به چیزی آوردند که به آن نیاز نداشتند و بدین گونه این خصلت تا روز قیامت درون فرزندانشان راه یافت چرا که بیشترین خواسته های فرزندان آدم چیزیست که هیچ نیازی به آن ندارند. سپس حسد است و آن گناه فرزند آدم است. در آنجا که به برادرش رشک برد و او را کشت و از آنجا زن دوستی، مقام دوستی، دنیا دوستی، رفاه طلبی، حرف دوستی، برتری جویی و ثروت دوستی سربرآورد که هفت خصلت شد. این هفت خصلت همگی در دنیا دوستی جمع آمد، از این رو پیامبران و دانایان پس از آگاهی از این امر گفته اند دوستی در دنیا سرچشمه همه گناهان است و دنیا دو گونه است، دنیایی که در حد بسندگی است و دنیایی که نفرین شده است.
دسته بندی: تفسیر قرآن سوره بقره
برچسب ها: تفسیر قرآن سوره بقره آیه 36 تفسیر روایی
سوره بقره آیه 254-251
1402/7/20
تفسیر قطره ای قرآنفَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...
إذا أرَدْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فیک خَیْراً، فَانْظُرْ إلی قَلْبِک فَإنْ کانَ یُحِبُّ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یبْغِضُ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیک خَیْرٌ، وَ اللّهُ یُحِبُّک، وَ إذا کانَ یُبْغِضُ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یُحِبّ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فیک خَیْرٌ، وَ اللّهُ یُبْغِضُک.
اگر خواستی بدانی که در وجودت خیر و خوشبختی هست یا نه، به درون خود دقّت کن، اگر اهل عبادت و طاعت را دوست داری و از اهل معصیت و گناه، ناخوشایندی! پس در وجودت خیر و سعادت وجود دارد، و خداوند تو را دوست می دارد. ولی چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشی و به اهل معصیت، عشق و علاقه ورزیدی! پس خیر و خوبی در تو نباشد، و خداوند تو را دشمن دارد.