کشته گریه و زاری!

 در کامل الزیارة به سند خود از فرزند خارجه روایت کرده است که روزی خدمت با سعادت جناب صادق آل محمد(صلی الله علیه و آله) نشسته بودیم, جناب امام حسین علیه السلام, را نزد آن حضرت یاد نمودیم که لعنت خدا بر قاتلینش باد,پس آن جناب به جهت یاد نمودن جناب امام حسین علیه السلام گریست و ما نیز گریستیم پس آن جناب سر مبارک خود را برداشت و فرمود که جناب امام حسین علیه السلام می فرمود:که من کشته گریه و زاری, یاد نمی کند مرا مؤمنی مگر اینکه گریه می کند.(1)
چون مراد از این حدیث شریف مشتبه بود و احتمال به معنی داشت لهذا متن روایت را نقل کردن مناسب خواهد شد.
(قال الحسین بن علی(علیه السلام) أنا قَتِیلُ العَبرَةِ لا یذکرنی مؤمنّ إلاّ بکی)(2)

جناب امام حسین علیه السلام فرمود: منم کشته اشک, ذکر نمی کند مرا هیچ مؤمنی مگر اینکه گریان و نالان می شود.احتمال ظاهر درست نیست که مراد این باشد که کشته شدن من بسبب گریه و زاری می باشد.هیچ مؤمنی ذکر نمی کند مرا مگر دیده هایش اشک ریزان می گردد.پس بنابراین وجه که مذکور گردید قول آن حضرت((لا یذکرنی مؤمن الا بکی))به منزله تفسیری است بر قول او که فرمود: ((أنا قتیل العبرة)) و احتمال دارد که مراد از روایت این بوده باشد که کشته خواهم شد به گریه و زاری,یعنی در وقت کشته شدن دیدهای من اشک ریزان می باشد,یعنی از نهایت ظلم و ستمی که از طاغیان بنی امیه بر من وارد خواهد شد, با حزن و اندوه و گریه و زاری کشته خواهم شد, پس سزاوار است که هر مؤمنی مرا ذکر نماید و مصایب مرا به خاطر خود بیاورد گریه و زاری نماید, زیرا که هر مصیبتی که بر امام زمان وارد می شود در حقیقت بر شیعیان گرامی امام انام وارد می باشد و مؤید این وجه روایت دیگر است که به طریق دیگر از جناب امام صادق علیه السلام مروی است در کامل الزیارة که فرمود:

جناب امام حسین علیه السلام,فرموده است: من کشته گریه و زاری هستم ,کشته شدم مغموم محزون,و بر خداوند عالمیان سزاوار است که هیچ محزونی و مهمومی زیارت من نیاید مگر اینکه خداوند عالم او را بسوی اهل و عیال خود دلشاد و خرّم بر گرداند,حزن و اندوهش را زائل نماید.(3)

منابع:
1)- کامل الزیارات(ابن قولویه قمی):ج6,ص108.مستدرک الوسائل(محدث نوری)10/311
2)- الأمالی(شیخ صدوق):ج7/ص137.کامل الزیارات:ج3,ص108.
3)- کامل الزیارات:ج7ص109.ثواب الأعمال(صدوق):98.