فرزند رسالت و امامت

امروز آسمان و زمين و هرآنچه در آن است غرقِ سرور و شادمانى است؛ زيرا پذيراى ميهمان پربرکتى از خاندان پاک رسالت و امامت مى باشد؛ زيرا که ستاره درخشانى از ميان ستارگان زيباى هدايت طلوع مى کند و نسيمى بهارى قلب هاى سرد و خشک انسان ها را جان تازه اى مى بخشد ، ميلاد با سعادت مظهر صبر و شجاعت ، كريم آل الله ، حضرت امام حسن مجتبي  (ع) بر روزه داران  گرانقدر مبارکباد .

مولود با برکت

 امام حسن(ع) چشمه اى جوشان و خروشان از خورشيد پر ثمر و با برکت ولايت است که در ماهى عزيز و با شکوه پا به عرصه هستى نهاد و اين ماه را با قدوم پربرکت خود آراست. ماه رمضان چون صدفى مى ماند که گوهر بسيار گرانبهايى را در سينه خود دارد و بر خود مى بالد و بر ماه هاى ديگر مى نازد. امام مجتبى(ع) همچون ستاره اى درخشان در اين ماه نورافشانى مى کند. امروز منزل رسالت غرقِ شادى و سرور و دل پاک خاندان عصمت از اين فرزند با برکت خشنود است.

اى خاندان رسالت و امامت، فرخنده ميلاد امام حسن مجتبى(ع) را به تمامى شما انوار پاک تبريک مى گوييم.

امام حسن(ع) کيست؟

امام حسن(ع) پيشوا و امام به حق و از خاندان رسول(ص) و نخستين نواده پيامبر اکرم(ص) و يکى از دو سرور جوانان اهل بهشت و گل خوشبوى محمد مصطفى و يکى از پنج تن آل عباست. پدرش حضرت على بن ابيطالب(ع) و مادرش فاطمه(س) دختر رسول خدا(ص) سرور بانوان جهان است.

فريادرس محرومان

امام حسن(ع) نه تنها از نظر علم، تقوى، زهد و عبادت مقامى برگزيده و ممتاز داشت، بلکه از لحاظ بذل و بخشش و دستگيرى از بيچارگان و درماندگان نيز در زمان خود زبانزد خاص و عام بود. وجود گرامى آن حضرت آرامش بخش دل هاى دردمند و پناهگاه مستمندان و تهيدستان و نقطه اميد درماندگان بود. هيچ فقيرى از در خانه آن حضرت دست خالى بر نمى گشت. هيچ آزرده دلى شرح پريشانى خود را نزد آن بزرگوار بازگو نمى کرد، جز آنکه مرهمى بر دل آزرده او مى نهاد. گاه پيش از آنکه مستمندى اظهار نياز کند و عرق شرم بريزد، نياز او را برطرف مى کرد و اجازه نمى داد رنج و ذلت درخواست کردن را بر خود هموار سازد.

کنيه و لقب هاى آن حضرت

کنيه امام حسن(ع) ابومحمد بود و اين کنيه را پيامبر تعيين فرموده بودند. مشهورترين القاب آن حضرت را تقى، زَکى و سِبط ذکر کرده اند که هرکدام نشان از ويژگى هاى اخلاقى و صفات نيک امام مجتبى(ع) دارد.

سيماى امام حسن(ع)

امام حسن(ع) رخسارى سفيد و آميخته با اندکى سرخى داشت، در چشمانش سياهى درخشنده اى برق مى زد و موى سرش انباشته و پيچيده بود. استخوان ها و عضلاتى ستبر داشت و فاصله شانه و بازوانش زياد بود. موى درهم پيچيده و محاسن کوتاه و انبوهى داشت و گردنش به مانند نقره مى درخشيد. خضاب مى کرد و چهره اش در شمار زيباترين چهره ها بود و چهره و اخلاق اش شبيه پيامبر اکرم(ص) بود.

فضايل امام حسن(ع)

در فضيلت امام حسن مجتبى(ع) همين بس که جد بزرگوارشان محمد مصطفى(ص) سرور فرزندان آدم و پدرشان على مرتضى، سرور اوصيا و مادرشان فاطمه زهرا پاره تن پيامبر(ص) بانوى بانوان جهان مادربزرگ گرامى اش حضرت خديجه است. آن بانو نخستين زنى بود که مسلمان شد و اولين بانويى بود که دارايى خود را در راه خدا بخشيد.

صفات امام حسن(ع)

امام حسن(ع) در تمامى صفات نيک بى مانند بود. تاريخ نويسان نوشته اند که حضرت در طول عمر شريف و پربرکت خود، سه بار مال و اثاث زندگى اش را تقسيم فرمود، به طورى که يک جفت کفش براى خود بر مى داشت و يک جفت به مستمندان و فقيران مى داد.

قيام امام حسن(ع)

به برکت قيام خاموش و مظلوم امام حسن(ع)، و حماسه آسمان فرساى حضرت سيدالشهداء(ع) توطئه هاى پوشيده، عريان، و انديشه هاى پليد پنهان، عيان شد. اين بغض اسلام بود که در حسن(ع) نهفت و در حسين(ع) به فرياد شکفت، شالوده امامت بود که در خون جگر حسن(ع) نطفه بست، و در خون حسين(ع) به بار نشست.

حلم امام حسن(ع)

حضرت رسول(ص) فرمود: به حسن شکوه و جذبه و وقار و به حسين بخشندگى و رحمت خود را بخشيدم.

 

دوست داشتن حسن(ع)

حضرت رسول(ص) فرمودند: هر که حسن(ع) و حسين(ع) را دوست بدارد، مرا دوست داشته، و هرکه ايشان را دشمن بدارد، مرا دشمن دانسته است.

فرزند صالح

حضرت رسول(ص) فرمود: فرزند صالح گلى است که خدا به بندگان اش ارزانى داشته است. دو گل من در دنيا حسن و حسين اند.

بخل و خساست

در بين انسانها افرادى هستند که ديدگاه مادى گرايانه دارند و همه چيز را در ماديات مى بينند و به فراتر از آن نمى انديشند. اينان هرچند به ظاهر و در حرف به فراتر از ماديات ايمان دارند، امّا در دل، انديشه ديگرى مى پرورانند. اين افراد آبرو را به داشتن مال و ثروت آن چنانى مى دانند و اگر مالى به کسى بدهند، آن را تلف شده مى شمارند. در حقيقت، اينان دچار بيمارى بخل اند. امام حسن مجتبى(ع) در اين باره مى فرمايند: بخل آن است که فرد تصور کند آن چه دارد مايه شرف، و آنچه انفاق کرده تلف است.

فروغ و روشنايى

دين مقدس اسلام برنامه هايى براى تکامل روحى انسان قرار داده است که در سايه آن به درجات بالاى معنوى دست يابد و با جانى روشن و نورانى در مسير زندگى حرکت کند. امام حسن مجتبى(ع) مى فرمايند: نورانيت و روشنايى در انجام دادن نيکى ها و ترک زشتى هاست.

مظهر حسن خدا

حسن اى لعل لبت آب حيات  حسن اى مظهر حُسن و بَرکات

حسن اى جلوه نور اَزَلي  شه دارين، وليّ بن ولي

حسن اى مظهر اسماء خدا  حسن اى زيب ده عرش علا

دين و قرآن زتو پاينده شده  از تو احکام خدا زنده شده

مظهر نور

مظهر نور و صفات کبريايى اى حسن

علت پيدايش ارض و سمائى اى حسن

قدسيان را سيّد و سالار و يار و سرورى

خاکيان را مُلتجا و رهنمايى اى حسن

تو گل مينويى و ريحانه باغ بهشت

از جلالت عرش را، زينت فزايى اى حسن

خو حَسن، طينت حسن، ظاهر حسن، باطن حسن

در حقيقت رحمت بى منتهايى اى حسن

قد حسن، قامت حسن، صورت حسن، سيرت حسن

حَبَّذا آينه ايزد نمايى اى حسن

 

مولود عشق و ايثار

کيست اين طفلى که زهرايش چو جان در برگرفته

بوسه از رخسار ماهش حيدر صفدر گرفته

کيست اين نور درخشانى که چون مهر نبوّت

از مقام و رتبه، جا بر دوش پيغمبر گرفته

کيست اين نوزاد، کز فرط شرف در عرش اعلا

مجلس جشن ولايت بهر او داور گرفته

کيست اين مولود مسعودى که سلطان رسالت

بزم شادى و عزا بهرش بيک محضر گرفته

 

ميلاد حسن(ع)

نيمه ماه مبارک بس شرافت دارد امشب

چون خدا بر بندگان خود عنايت دارد امشب

آسمان سطح زمين را عطر و عنبر بيز کرده

لاجرم با روضه رضوان شباهت دارد امشب

رحمت بى منتهاى دوست مى بارد به عالم

بس که خير و برکت و فيض و سعادت دارد امشب

اين شب قدر است يا روز وصال قرب يزدان

بر شب قدر از شرف آرى فضيلت دارد امشب

جشن ميلاد حسن در عرش اعلا گشته برپا

زين سبب بر ليلة الاسرا شباهت دارد امشب

سيّد خيل جوانان بهشت آمد به دنيا

مرحبا بر ساير شبها سيادت دارد امشب

حق عطا کرده زکوثر گوهرى مر بندگان را

زين عطا بر بندگان خويش منت دارد امشب