فاطمه واژه بی خاتمه - قسمت هشتم
توسط: حامد سلیمان پور
672 بازدید
1391/1/29
ساعت:14:49
کناره مگیر !
- خانم!
فاطمه کیست ؟!
- دخترم!
عیسی را می شناسی ؟!
- آری ، می شناسم!
- از او چه می دانی؟!
- مادرم می گفت :
او معجزه خداوند بود!
کور را بینا،
و کر را شنوا می کرد!
مرده را زنده،
و از گِل ، مرغ ها می ساخت
و آنگاه بر آنها می دمید
و آنها جان می گرفتند
و پرواز !
- این را هم میدانی که او فرزند که بود ؟!
- نه ! نمیدانم !
- او فرزند مریم بود ،
- همان که سوره ای از قران به نامش آمده ؟!
- آری دخترم !
سوره ای از قرآن با نام اوست.
همو ، روزی به حمام بود ،
به ناگاه کمی آنسوتر چشمانش بدید،
زیبارویی را
و چه جانفزا چهره اش !
راستی اگرش یوسف می دید،
به سان زنان مصری ،
دست از ترنج نشناختی ،
و دستان خویش را می بریدی !
آری ، با دیدنش بر اندام مریم چه لرزه ها آمد !
و چه نگران !
در همان حیرت و بهت با خویش می گفت :
بهتر آن است که خدای را به پناه آیم !
که جهان ملکی ناپایدار است ،
و مردمان با حزم، او را جصاری حصین دانند ،
و از او بهتر ، سراغی شان نیست !
و آن زیبا جوان تا بدید که مریم چون ماهی بر خاک فتاده به اظطراب است، گفتش :
از من به واهمه مباش !
من امین حضرت اویم !
جبرائیل باشم من !
انما انا رسول ربک !
یا مریم !
از سرفرازان عزت ،
و چنین محرمانی خوب ، کناره مگیر !
آری دخترم !
همین جبرائیل که مریم او را بی آنکه بخواهد ،
و بی اذنش حتی در حمام می دیدش ،
آنگاه که از سوی خدای با فاطمه کاریش بود ،
به خانه اش حتی سرزده وارد نمی شد ،
درب را می زدی و اذن را می خواستی ،
و آنگاه وارد می آمدی !
حافظ را به خیر یاد باد !
گویی که یکی از همین شب ها را می گوید:
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند !
- خانم !
در میخانه که باز است چرا حافظ گفت :
دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
این درب که بسته نیست!
- دخترم !
در میخانه نبد بسته
ولی حرمت می
واجب آورد ملائک در میخانه زنند!
تفسیر روز
سوره بقره آیه 254-251
1402/7/20
تفسیر قطره ای قرآنفَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...
حدیث روز
الجُنُوُد بِإذنِ اللّه حُصُونُ الرَّعیةِ وَ زَینُ الوُلاةِ وَ عِزُّالدِّینِ وَ سُبُلُ الأَمنِ وَ لَیسَ تَقُومُ الرَّعِیةُ إلاّ بِهِم؛
سربازان، به اذن خداوند، دژ مردم، زینت زمامداران، مایه عزّت دین و امنیت اند و کار شهروندان، جز به آنان استوار نمی شود.
قاسمیه در شبکه های اجتماعی
