توسط: حامد سلیمان پور
904 بازدید
1390/8/10
ساعت:08:04
ام فضل ائتدی جهاندا چوخ جفا بابن الحسن
جدوی سالدی ایاقدان بر ملا یابن الحسن
******************
وردی تهمت ناروا جدون جواده اول دنی
تنگ ائدوبدور جور و ظلمیله او ظالم عرصه نی
وار یری تا وار جهان ائتسن شها سن شیونی
قویدی آغلار شیعه نی اول بی حیا یا بن الحسن
******************
ایرمی بش ایل عمر ائدوب بیله یازوب اهل خبر
قویمادی آلسون مرام ائتدی ستم شام و سحر
باخمادی جدی بو غمده عارضه اشگین الر
جنتی ختم رسل ایلر عزا یا بن الحسن
*****************
حبس ائدوب بیر تو به تو یرده آتا وی اول لعین
قویمادی بیر کس امامه غملی وقت اولسون معین
جان وئره سویلوبدی یالقوز بو امام مسلمین
قویمادی دل دردینه اولسون دوا یا بن الحسن
********************
گوردی مولا تشنه لیق جسمین ائله دلدن سالوب
ایستدی سوز اوز غلامی گتدی سو نالان قالوب
ام فضل بی حیا سو کاسه سین الدن آلوب
قویمادی سیراب اولا او مقتدا بابن الحسن
*******************
شدت زهر جفا ائتدی امامی بی قرار
اللری قالدی اورگ باشینده گوزلر انتظار
سس لییردی اوغلونی داده ائدردی آه و زار
گل دیردی محرمیم گتدی خطا بابن الحسن
***************
گلدی باشی اوستونه هادی بالاسی دل غمین
سو گتوردی کاسه ده آچدی گوزون سالار دین
آلدی سو جامین سو ایچدی حجت روی زمین
پیکر پاکی تاپوب بیر آز قوا بابن الحسن
****************
کربلاده لیکن ایلیوب کوفیان ظلمون علن
ائتدلر زیا العبادی دستگیر قوم فتن
اولمادی ممکن سو ویرسون جدینه دلده محن
قالدی لب تشنه شه کرب و بلا بابن الحسن
**************
ایسیوبدور قتلگاه عشقه تا قویسون قدم
قویدی یوز گوداله گورسون قارداشین زینب او دم
ای «بهشتی» یازما نه گوردی او دخت محترم
شوره گلدی سویلدی ای وای اخا بابن الحسن
دسته بندی: امام جواد چهارده معصوم
سوره بقره آیه 254-251
1402/7/20
تفسیر قطره ای قرآنفَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...
مَنْ أصْغی إلی ناطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإنْ کانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَاللّهَ، وَإنْ کانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبلیس فَقَدْ عَبَدَ إبلیسَ.
هر کس به سخنان کسی علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنان چه سخنور برای خدا و از احکام و معارف خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان و هوی و هوس و مادیات سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.