معروف به دعاء شبّور كه مستحبّ است خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه و مخفى نماند كه اين دعا از ادعيه مشهوره است و اكثر علماء سَلَفْ بر اين دعا مواظبت مى‏ نموده‏اند و در مصباح شيخ طوسى و جمال الأسبوع سيّد بن طاوس و كتب كفعمى بسندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رِضْوانُ اللَّهِ عَلَيْهِ كه از نوّاب حضرت صاحب ‏الأمرعليه السلام است و از حضرت امام محمّد باقر و امام جعفر صادق‏ عليهما السلام روايت شده و علّامه مجلسى‏رحمه الله آن را با شرح در بحار ذكر كرده و آن دعاء موافق مصباح شيخ اين است:

اَللّهُمَّ اِنّى‏ اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ الْأَعْظَمِ الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، الَّذى‏ اِذا

خدايا از تو مى‏خواهم به حق نام بزرگ و بزرگترت و آن عزيزتر و برجسته‏تر و گراميترت همان نامى كه‏

دُعيتَ بِهِ عَلى‏ مَغالِقِ اَبْوابِ السَّمآءِ لِلْفَتْحِ‏بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ، وَاِذا دُعيتَ بِهِ‏

هرگاه بخوانندت بدان نام براى گشودن درهاى بسته آسمان به رحمت گشوده شود و هرگاه بخوانندت بدان‏

عَلى‏ مَضآئِقِ اَبْوابِ الْأَرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ، وَاِذا دُعيتَ بِهِ عَلَى العُسْرِ

نام براى باز شدن تنگناهاى درهاى زمين باز شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براى آسان شدن‏

لِلْيُسْرِ تَيَسَّرَتْ، وَاِذا دُعيتَ بِهِ عَلَى الْأَمْواتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ، وَاِذا

سختى آسان گردد و هرگاه بخوانندت بدان نام براى زنده شدن مردگان زنده شود و هرگاه‏

دُعيتَ بِهِ عَلى‏ كَشْفِ الْبَاْسآءِ وَالضَّرَّآءِ انْكَشَفَتْ، وَبِجَلالِ وَجْهِكَ‏

بخوانندت بدان نام براى برطرف شدن دشواريها برطرف گردد و سوگند به عظمت ذات‏

الْكَريمِ، اَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَاَعَزِّ الْوُجُوهِ، الَّذى‏ عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ، وَخَضَعَتْ لَهُ‏

بزرگوارت كه بزرگوارترين و عزيزترين ذوات است و تمام روها دربرابرش خوار گشته و

الرِّقابُ، وَخَشَعَتْ لَهُ الْأَصْواتُ، وَوَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخافَتِكَ،

گردنها در مقابلش خم شده و صداها از هيبتش خاموش گشته و دلها همه از ترس‏

وَبِقُوَّتِكَ الَّتى‏ بِها تُمْسِكُ السَّمآءَ اَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ اِلاَّ بِاِذْنِكَ،

او هراسان گشته و سوگند به نيرو و قدرتت كه بدان آسمان را نگهداشته‏اى از اينكه بر زمين افتد جز به اجازه خودت و

وَتُمْسِكُ السَّمواتِ وَالْأَرْضَ اَنْ تَزُولا، وَبِمَشِيَّتِكَ الَّتى‏ دانَ لَهَا الْعالَمُونَ،

نگهداشته‏اى آسمانها و زمين را از اينكه از جاى خود بروند و سوگند به مشيت و اراده‏ات كه جهانيان‏

وَبِكَلِمَتِكَ الَّتى‏ خَلَقْتَ بِهَا السَّمواتِ وَالْأَرْضَ، وَبِحِكْمَتِكَ الَّتى‏ صَنَعْتَ بِهَا

در برابرش خوار گشته و به حق آن كلمه‏ات كه آسمانها و زمين را بدان آفريدى و به حق آن حكمتت كه بوسيله آن (موجودات(

الْعَجآئِبَ، وَخَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَجَعَلْتَها لَيْلاً، وَجَعَلْتَ اللَّيْلَ سَكَناً، وَخَلَقْتَ‏

شگفت ساختى و تاريكى را بدان خلق فرمودى و آن‏را شب قرار دادى و شب را نيز (وقت) آرامش قرار دادى‏

بِهَا النُّورَ وَجَعَلْتَهُ نَهاراً، وَجَعَلْتَ النَّهارَ نُشُوراً مُبْصِراً، وَخَلَقْتَ بِهَا

و نور و روشنى را بدان آفريدى و روزش قرار دادى و روز را هم (هنگام كار و) جنبش و مايه بينش قرار دادى و بدان‏

الشَّمْسَ وَجَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِيآءً، وَخَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَجَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً،

خورشيد را آفريدى و خورشيد را نيز فروزان كردى، و بدان ماه را خلق كردى و آن‏را نور و روشنايى‏

وَخَلَقْتَ بِهَا الْكَواكِبَ وَجَعَلْتَها نُجُوماً وَبُرُوجاً وَمَصابيحَ وَزينَةً وَرُجُوماً،

قرارش دادى وبدان‏ستارگان‏راآفريدى‏وقرارشان دادى اخترانى‏تابناك‏وبرجهاوچراغهايى‏وزيوربخش‏آسمان‏ووسيله راندن‏

وَجَعَلْتَ لَها مَشارِقَ وَمَغارِبَ، وَجَعَلْتَ لَها مَطالِعَ وَمَجارِىَ، وَجَعَلْتَ لَها

(شياطين) و قرار دادى براى آنها خاورها و باخترها و نيز برايش طلوع‏گاهها و گردشگاهها مقرر ساختى و براى هريك از آنها

فَلَكاً وَمَسابِحَ، وَقَدَّرْتَها فِى السَّمآءِ مَنازِلَ فَاَحْسَنْتَ تَقْديرَها، وَصَوَّرْتَها

مدارحركت‏وشناگاهى‏قراردادى‏وروى‏اندازه‏هاى‏معين‏درآسمان‏منزلشان‏دادى و به خوبى اندازه گرفتى و صورتشان دادى و

فَاَحْسَنْتَ تَصْويرَها، وَاَحْصَيْتَها بِاَسْمآئِكَ اِحْصآءً، وَدَبَّرْتَها بِحِكْمَتِكَ‏

نيكو صورتشان دادى و آنها را بنامهاى خويش دقيقاً برشمردى و با حكمت خويش با كمال‏

تَدْبيراً، فَاَحْسَنْتَ تَدْبيرَها، وَسَخَّرْتَها بِسُلْطانِ اللَّيْلِ وَسُلْطانِ النَّهارِ،

تدبير اداره نمودى و به نيكى تدبير كردى و بوسيله تسلط شب و روز براى تنظيم‏

وَالسَّاعاتِ وَعَدَدَ السِّنينَ وَالْحِسابَ، وَجَعَلْتَ رُؤْيَتَها لِجَميعِ النَّاسِ‏

ساعتها و شماره سالها و برقرارى حساب تسخيرشان كردى و ديدنشان را بر همه مردم

مَرْئً واحِداً، وَاَسْئَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذى‏ كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ، وَرَسُولَكَ‏

يكنواخت كردى و از تو مى‏خواهم خدايا به حق آن بزرگوارى و مجدت كه سخن گفتى بدان با بنده و فرستاده‏ات‏

مُوسَى بْنَ عِمْرانَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِى الْمُقَدَّسينَ، فَوْقَ اِحْساسِ الْكَرُّوبينَ‏

موسى بن عمران عليه السلام در ميان قدسيان برتر از احساس كروبيان‏

فَوْقَ غَمآئِمِ النُّورِ، فَوْقَ تابُوتِ الشَّهادَةِ فى‏ عَمُودِ النَّارِ وَفى‏ طُورِ سَيْنآءَ،

بالاتر از ابرهاى نور و بالاتر از صندوق شهادت كه در ميان ستونى از آتش (بود) و هم در طور سيناء

وَفى‏ جَبَلِ حُوريثَ فِى الْوادِ الْمُقَدَّسِ، فِى الْبُقْعَةِ الْمُبارَكَةِ مِنْ جانِبِ‏

و در كوه حوريث در وادى مقدس در بقعه مبارك از جانب‏

الطُّورِ الْأَيْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ، وَفى‏ اَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ اياتٍ بَيِّناتٍ،

راست كوه طور از درخت و در سرزمين مصر با نُه معجزه آشكار (بمجد و بزرگواريت در)

وَيَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنى‏ اِسْرآئيلَ الْبَحْرَ، وَفِى الْمُنْبَجِساتِ الَّتى‏ صَنَعْتَ بِهَا

روزى كه دريا را براى بنى‏اسرائيل شكافتى و نيز در (روز) چشمه‏هاى جوشيده و جارى (از سنگ)

الْعَجآئِبَ فى‏ بَحْرِ سُوفٍ، وَعَقَدْتَ مآءَ الْبَحْرِ فى‏ قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجارَةِ

كه از آن عجايبى ساختى در درياى سوف و در دل آن درياى عظيم آب آن دريا را مانند سنگ‏

وَجاوَزْتَ بِبَنى‏ اِسْرآئيلَ الْبَحْرَ، وَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْنى‏ عَلَيْهِمْ بِما

منجمد كرده و بستى و بنى‏اسرائيل را از دريا عبور دادى و وعده نيكت را به خاطر

صَبَرُوا، وَاَوْرَثْتَهُمْ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَمَغارِبَهَا الَّتى‏ بارَكْتَ فيها لِلْعالَمينَ،

صبرى كه كردند بر ايشان تمام كردى و آنان‏را بر شرق و غرب سرزمينى كه براى جهانيان مبارك گردانده بودى‏

وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ وَمَراكِبَهُ فِى الْيَمِّ، و بِاسْمِكَ الْعَظيمِ الْأَعْظَمِ‏

وارث و مالك كردى و فرعون و سپاهيانش را با مركبهاشان در دريا غرق كردى و به حق نام بزرگ و اعظم و

الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، وَبِمَجْدِكَ الَّذى‏ تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسى‏ كَليمِكَ‏

عزيزتر و برتر و گرامى‏ترت سوگند و به حق آن مجد و بزرگيت كه بدان بر موسى كليم خود

عَلَيْهِ‏السَّلامُ فى‏طُورِ سَيْنآءَ، وَلِإِبْراهيمَ عَلَيْهِ‏السَّلامُ خَليلِكَ مِنْ قَبْلُ فى‏ مَسْجِدِ

عليه‏السلام در طور سيناء تجلى كردى و پيش از آن نيز براى ابراهيم عليه‏السلام خليل خود در مسجد

الْخَيْفِ، وَلِإِسْحقَ صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى‏ بِئْرِ شِيَعٍ، وَلِيَعْقُوبَ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ‏

خيف (تجلى كردى) و براى اسحاق برگزيده‏ات عليه‏السلام در بئر شيع (تجلى كردى) و براى يعقوب پيامبرت عليه‏

السَّلامُ فى‏ بَيْتِ ايلٍ، وَاَوْفَيْتَ لِإِبْراهيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ بِميثاقِكَ، وَلِإِسْحقَ‏

السلام در بيت‏ايل (خانه خدا) تجلى كردى، (و به مجد و بزرگواريت كه) براى ابراهيم عليه السلام به پيمان خود وفا كردى و براى اسحاق‏

بِحَلْفِكَ وَلِيَعْقُوبَ بِشَهادَتِكَ، وَلِلْمُؤْمِنينَ بِوَعْدِكَ، وَلِلدَّاعينَ بِاَسْمآئِكَ‏

به سوگندت و براى يعقوب به گواهيت و براى مؤمنان به وعده‏ات و براى خوانندگان به نامهايت‏

فَاَجَبْتَ، وَبِمَجْدِكَ الَّذى‏ ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ‏عِمْرانَ عَلَيْهِ‏السَّلامُ عَلى‏ قُبَّةِ

كه اجابتشان كردى، و به همان مجد و بزرگيت كه براى موسى بن عمران عليه‏السلام در قبة الرمان

الرُّمَّانِ، وَبِاياتِكَ الَّتى‏ وَقَعَتْ عَلى‏ اَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَالْغَلَبَةِ،

(عبادتگاهش) آشكار گرديد و به آن معجزات و نشانه‏هايت كه واقع شد كه در سرزمين مصر با مجد و عزت و غلبه

بِاياتٍ عَزيزَةٍ، وَ بِسُلْطانِ الْقُوَّةِ وَبِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ، وَبِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّآمَّةِ،

و به آن معجزات باشكوه و به آن تسلط نيرومند و قدرت با عزت و به مقام آن

وَبِكَلِماتِكَ الَّتى‏ تَفَضَّلْتَ بِها عَلى‏ اَهْلِ السَّمواتِ وَالْأَرْضِ، وَاَهْلِ الدُّنْيا

كلمه كاملت و به حق آن كلماتى كه تفضل كردى بدآنها بر اهل آسمانها و زمين و اهل دنيا

وَاَهْلِ الْاخِرَةِ، وَبِرَحْمَتِكَ الَّتى‏ مَنَنْتَ بِها عَلى‏ جَميعِ خَلْقِكَ، وَبِاسْتِطاعَتِكَ‏

و آخرت و به آن رحمتت كه بدان بر همه مخلوقاتت مِنّت نهادى و به آن توانائيت كه‏

الَّتى‏ اَقَمْتَ بِها عَلَى الْعالَمينَ، وَ بِنُورِكَ الَّذى‏ قَدْ خَرَّمِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْنآءَ،

جهانيان را بدان برپاداشتى و بدان روشنى و نورت كه درافتاد از دهشت آن طور سيناء و

وَبِعِلْمِكَ وَجَلالِكَ وَكِبْرِيآئِكَ وَ عِزَّتِكَ وَجَبَرُوتِكَ الَّتى‏ لَمْ تَسْتَقِلَّهَا

بدان علم و جلال و بزرگوارى و عزت و جبروتت كه‏

الْأَرْضُ، وَانْخَفَضَتْ لَهَا السَّمواتُ، وَانْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ، وَرَكَدَتْ لَهَا

زمين قدرت كشيدن آن را نداشت و آسمانها در برابرش به زانو درآمد و عمق اكبر زمين در مقابلش خود را واپس كشيد و

الْبِحارُ وَالْأَنْهارُ، وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبالُ، وَسَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَناكِبِها،

درياها و نهرها از جنبش ايستاد و كوهها در برابرش فروتن گشت و زمين با همه‏

وَاسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّها، وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّياحُ فى‏ جَرَيانِها، وَخَمَدَتْ‏

پست و بلنديهايش براى او ساكن شد و تمام مخلوقات در برابرش تسليم گرديدند و بادها بخاطر آن در جريان خود مضطرب گرديد

لَهَا النّيرانُ فى‏ اَوْطانِها، وَبِسُلْطانِكَ الَّذى‏ عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ

و آتشها بواسطه آن در جاهاى خود خاموش شد و به فرمانروايى مطلق (يا حجت و برهانت) كه به واسطه آن هميشه به پيروزى و غلبه‏

الدُّهُورِ، وَحُمِدْتَ بِهِ فِى السَّمواتِ وَالْأَرَضينَ، وَبِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصِّدْقِ‏

معروف گشتى و بواسطه آن در آسمانها و زمينها ستايش شدى و به حق آن كلمه صدق و راستت‏

الَّتى‏ سَبَقَتْ لِأَبينا ادَمَ عَلَيْهِ السَّلامُ وَذُرِّيَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ، وَاَسْئَلُكَ‏

كه پيش از اين براى پدر ما آدم عليه‏السلام و فرزندانش به لطف و رحمت سبقت جست و مى‏خوانمت‏

بِكَلِمَتِكَ الَّتى‏ غَلَبَتْ كُلَّ شَىْ‏ءٍ، وَبِنُورِ وَجْهِكَ الَّذى‏ تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ‏

به حق آن گفتارت كه بر هر چيز غلبه كرده و به نور ذاتت كه بوسيله آن بر كوه تجلى‏

فَجَعَلْتَهُ دَكّاً وَخَرَّ مُوسى‏ صَعِقاً، وَبِمَجْدِكَ الَّذى‏ ظَهَرَ عَلى‏ طُورِ سَيْنآءَ،

فرمودى و آنرا از هم متلاشى ساختى و موسى مدهوش درافتاد و به مجد و بزرگواريت كه آشكار شد بر طور سيناء

فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَرَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرانَ، وَبِطَلْعَتِكَ فى‏ ساعيرَ

و بوسيله آن با بنده و پيامبرت موسى بن عمران تكلم كردى و به طلوع پرتوت در ساعير (جاى مناجات عيسى) و

وَظُهُورِكَ فى‏ جَبَلِ فارانَ بِرَبَواتِ الْمُقَدَّسينَ، وَجُنُودِ الْمَلائِكَةِ

به ظهورت در كوه فاران (جاى مناجات رسول خدا) در جايگاه مرتفع قدسيان و صفوف لشگر فرشتگان‏

الصَّآفّينَ، وَخُشُوعِ الْمَلائِكَةِ الْمُسَبِّحينَ، وَبِبَرَكاتِكَ الَّتى‏ بارَكْتَ فيها عَلى‏

و در ميان خشوع ملائكه تسبيح كننده و به حق آن بركاتت كه بركت دادى در آنها بر

اِبْراهيمَ خَليلِكَ عَلَيْهِ‏السَّلامُ فى‏ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَبارَكْتَ‏

ابراهيم خليلت عليه السلام‏در ميان امت محمد(ص) (بخاطر ارتباطى كه ميان رسول خدا(ص) و ابراهيم برقرار ساختى) و بركت دادى بر

لِإِسْحقَ صَفِيِّكَ فى‏ اُمَّةِ عيسى‏ عَلَيْهِمَا السَّلامُ، وَبارَكْتَ لِيَعْقُوبَ‏

اسحاق برگزيده‏ات در ميان امت عيسى عليهماالسلام و بركت دادى بر يعقوب‏

اِسْرآئيلِكَ فى‏اُمَّةِمُوسى‏ عَلَيْهِمَاالسَّلامُ، وَبارَكْتَ لِحَبيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ‏

اسرائيل در امت موسى عليهماالسلام و بركت دادى بر حبيبت محمد صلى الله‏

عَلَيْهِ‏وَآلِهِ فى‏ عِتْرَتِهِ وَذُرِّيَّتِهِ وَاُمَّتِهِ، اَللّهُمَّ وَكَما غِبْنا عَنْ ذلِكَ وَلَمْ نَشْهَدْهُ‏

عليه و آله در عترت و فرزندان و امتش خدايا چنانچه ما در آن جريانات نبوديم و آنها را مشاهده نكرده و نديده‏

وَآمَنَّا بِهِ وَلَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَعَدْلاً، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ‏

از روى راستى و درستى بدان ايمان آورديم همانطور مى‏خواهيم درود فرستى بر محمد و آل محمد

تُبارِكَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَتَرَحَّمَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، كَاَفْضَلِ‏

و مبارك كنى بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آل محمد مانند بهترين‏

ما صَلَّيْتَ وَبارَكْتَ وَتَرَحَّمْتَ عَلى‏ اِبْراهيمَ وَآلِ اِبْراهيمَ، اِنَّكَ حَميدٌ مَجيدٌ،

درود و بركت و رحمتى كه بر ابراهيم و آل ابراهيم فرستادى كه براستى تو ستوده و بزرگوارى‏

فَعَّالٌ لِما تُريدُ، وَاَنْتَ عَلى‏ كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ. [شَهيدٌ]پس حاجات خود را ذكر مى‏كنى و

و هر چه بخواهى انجام دهى و تو بر هر چيز توانايى * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مى‏گوئى: اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ، وَبِحَقِّ هذِهِ الْأَسْمآءِ الَّتى‏ لا يَعْلَمُ تَفْسيرَها

* * * خدايا به حق اين دعا و به حق اين نامهايى كه نداند تفسيرش

وَلا يَعْلَمُ باطِنَها غَيْرُكَ، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَافْعَلْ بى‏ ما اَنْتَ‏

را و نداند باطن آنها را كسى جز تو درود فرست بر محمد و آل محمد و بجاى آر درباره من آنچه را تو

اَهْلُهُ، وَلا تَفْعَلْ بى‏ ما اَنَا اَهْلُهُ، وَاغْفِرْ لى‏ مِنْ ذُنُوبى‏ ما تَقَدَّمَ مِنْها

شايسته آنى و انجام مده درباره من آنچه من سزاوار آنم و بيامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه‏

وَما تَأَخَّرَ، وَوَسِّعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ، وَاكْفِنى‏ مَؤُنَةَ اِنْسانِ سَوْءٍ، وَجارِ

پس از اين سر زند و وسعت ده بر من از روزى حلالت و مرا از زحمت و شر انسان بد و همسايه‏

سَوْءٍ وَقَرينِ سَوْءٍ وَسُلْطانِ، سَوْءٍ اِنَّكَ عَلى‏ ما تَشآءُ قَديرٌ، وَبِكُلِّشَىْ‏ءٍ

بد و رفيق بد و سلطان بد كفايت فرما كه تو بر هر چيز توانايى و به هر چيز

عَليمٌ، آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ. مؤلف گويد: كه در بعض نسخ است بعد از وَاَنْتَ عَلى‏ كُلِ‏

دانايى اجابت فرما اى پروردگار جهانيان * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * و تو بر هر

شَىْ‏ءٍ قَديرٌ، كه هر حاجت دارى ذكر كن و بگو: يا اَللَّهُ يا حَنَّانُ يا مَنَّانُ،

چيز قادرى * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * اى خدا اى مهر پيشه و اى نعمت بخش‏

يا بَديعَ السَّمواتِ وَالأَرضِ، يا ذَاالْجَلالِ وَالإِكْرامِ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ،

اى پديد آورنده آسمانها و زمين اى صاحب جلال و بزرگوارى اى مهربانترين مهربانان‏

اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ تا آخر. و علامه مجلسى از مصباح سيّد بن باقى نقل كرده كه بعد از دعاى‏

خدايا به حق اين دعا * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

سمات اين دعا را بخواند: اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ وَبِحَقِّ هذِهِ الْأَسْمآءِ الَّتى‏ لايَعْلَمُ‏

* * * * * * * * خدايا بحق اين دعا و به حق اين نامهايى كه نداند

تَفْسيرَها، وَلا تَأْويلَها وَلا باطِنَها وَلا ظاهِرَها غَيْرُكَ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى‏

تفسيرش را و نه تأويلش را و نه باطنش را و نه ظاهرش را كسى جز تو (از تو مى‏خواهم) كه درود فرستى بر

مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تَرْزُقَنى‏ خَيْرَالدُّنْيا وَالْأخِرَةِ. پس حاجت خود را بطلبد و بگويد:

محمد و آل محمد و اينكه روزى من گردانى خير دنيا و آخرت را* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

وَافْعَلْ بى‏ ما اَنْتَ اَهْلُهُ، وَلا تَفْعَلْ بى‏ ما اَنَا اَهْلُهُ، وَاْنتَقِمْ لى‏ مِنْ فُلانِ‏

و انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آنى و مكن با من آنچه را من سزاوار آنم و براى من از فلان‏

بْنِ فُلانٍ. و نام دشمن را بگويد: وَاغْفِرْ لى‏ مِنْ ذُنُوبى‏ ما تَقَدَّمَ مِنْها وَما تَأَخَّرَ،

پسر فلان انتقام بگير * * * * * * * * * و بيامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه از اين پس سرزند

وَلِوالِدَىَّ وَلِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، وَوَسِّعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ،

و بيامرز پدر و مادرم را و همه مردان مؤمن و زنان مؤمنه را و وسعت ده بر من از روزى حلالت‏

وَاكْفِنى‏ مَؤُنَةَ اِنْسانِ سَوْءٍ وَجارِ سَوْءٍ، وَسُلْطانِ سَوْءٍ وَقَرينِ سَوْءٍ، وَيَوْمِ‏

و مرا از زحمت و شرّ انسان بد و همسايه بد و سلطان بد و رفيق بد و روز

سَوْءٍ وَساعَةِ سَوْءٍ، وَانْتَقِمْ لى‏ مِمَّنْ يَكيدُنى‏ وَمِمَّنْ يَبْغى‏ عَلَىَّ، وَيُريدُ بى‏

بد و ساعت بد كفايت فرما و از كسى كه به من نيرنگ زند و بر من ستم كند و قصد ظلم به من

وَبِاَهْلى‏ وَاَوْلادى‏، وَاِخْوانى‏ وَجيرانى‏ وَقَراباتى‏ مِنَ الْمُؤْمِنينَ‏

و به خاندان و فرزندان و همسايگان و نزديكان من از مردان مؤمن و

وَالْمُؤْمِناتِ ظُلْماً، اِنَّكَ عَلى‏ ما تَشآءُ قَديرٌ، وَبِكُلِّ شَىْ‏ءٍ عَليمٌ، آمينَ رَبَ‏

زنان مؤمنه را دارد انتقام مرا بگير كه تو بر هر چه بخواهى توانايى و به هر چيز دانايى اجابت فرما اى پروردگار

الْعالَمينَ، پس بگويد: اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ تَفَضَّلْ عَلى‏ فُقَرآءِ الْمُؤْمِنينَ‏

جهانيان * * * * * * * خدايا به حق اين دعاء بر (همه اهل ايمان) تفضل كن (امّا) بر فقراى مؤمنين‏

وَالْمُؤْمِناتِ بِالْغِنى‏ وَالثَّرْوَةِ، وَعَلى‏ مَرْضَى الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ‏

و مؤمنات به ثروت و توانگرى و بر بيماران از مؤمنين و مؤمنات‏

بِالشِّفآءِ وَالصِّحَةِ، وَعَلى‏ اَحْيآءِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِاللُّطْفِ وَالْكَرامَةِ،

به شفاء و تندرستى و بر زندگان مؤمنين و مؤمنات به لطف و بزرگوارى‏

وَعَلى‏ اَمْواتِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَعَلى‏ مُسافِرِى‏

و بر مردگان مؤمنين و مؤمنات به آمرزش و رحمت و بر مسافرين‏

الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالرَّدِّ اِلى‏ اَوْطانِهِمْ سالِمينَ غانِمينَ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ‏

مؤمنين و مؤمنات به بازگشتن بسوى وطنهاى خويش به سلامتى و بهره‏مندى به رحمتت اى مهربانترين‏

الرَّاحِمينَ، وَصَلَّى اللَّهُ عَلى‏ سَيِّدِنا مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيّينَ، وَعِتْرَتِهِ الطَّاهِرينَ،

مهربانان و درود فرستد خداوند بر آقاى ما محمد خاتم پيمبران و عترت پاكيزه‏اش

وَسَلَّمَ‏تَسْليماًكَثيراًوشيخ‏بن‏فهدگفته‏كه‏مستحبّ‏است‏بعدازدعاءسمات‏بگوئى: