توسط: حامد سلیمان پور
897 بازدید
1396/10/24
ساعت:20:30
يا چون (گرفتاران در) بارانى تند از آسمانند كه در آن، تاريكى ها و رعد و برقى است كه از ترس صاعقه ها وبيم مرگ، انگشتان خود را در گوشهايشان قرار مىدهند. ولی خداوند بر كافران احاطه دارد.
نكته ها:
خداوند، منافق را به شخصِ در باران ماندهاى تشبيه كرده كه مشكلات بارانِ تند، شب تاريك، غرّش گوش خراش رعد، نور خيره كنندهى برق، و هراس و خوف مرگ، او را فراگرفته است، امّا او براى حفظ خود از باران، نه پناهگاهى دارد و نه براى تاريكى، نورى و نه گوشى آسوده از رعد و نه روحى آرام از مرگ.
پيام ها:
1- منافقان غرق در مشكلات و نگرانىها مىشوند، و در همين دنيا نيز دلهره و اضطراب و رسوايى و ذلّت دامن گيرشان مىشود. «ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ»
2- منافقان از مرگ مى ترسند. «حَذَرَ الْمَوْتِ»
3- منافقان بدانند كه خداوند بر آنها احاطه دارد و هر لحظه اراده فرمايد، اسرار و توطئه هاى آنها را افشا مىكند.
«وَ اللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ»
-----------
تفسیر برهان جلد 2 - ص4 22
أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فِيهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ حضرت امام حسن عسکری (ع) فرمود :
حق تعالی فرمود : ای محمد همان طور که در این باران چیزهایی است که هرکس به آن دچار گردد هراسان شود آنان نیزبه خاطر سرباز زدن از بیعت با علی و ترس اینکه تو ای محمد به دورویی آنان پی ببری همانند کسی هستند که در این باران و رعد و برق گرفتار آید: همانطور که او از ترس این رعد قلبش را از جای برکند یا برق آذرخشش را بر او فرود آورد به خویش می لرزد آنان نیز در هراسند که تو به کفر ورزی آنان پی ببری و این به کشته شدن و ریشه کن شدن آنها بینجامد.
يَجْعَلُونَ أَصابِعَهُمْ فِي آذانِهِمْ مِنَ الصَّواعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ: همانند آن کسانی که به رعد و برق دچار گشته انگشت های خود را در گوش هایشان فرو می برند در آن هنگام که می شنوند تو با آگاهی از حال آنان بیعت شکنان را لعنت کرده و تهدید می نمایی تا لعنت و تهدید تو را نشنوند مبادا که رنگ رخسارشان دگرگون شود و یاران تو از آن نشانه دریابند که مراد از لعنت و تهدید تو هم اینان هستند.
وَ اللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكافِرِينَ : او بر آنها چیره است و اگر بخواهد دورویی آن مناقان آن جمع را برایت آشکار می کندو اسرارشان را برایت فاش می کند و...
دسته بندی: تفسیر قرآن سوره بقره
سوره بقره آیه 254-251
1402/7/20
تفسیر قطره ای قرآنفَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...
إذا أرَدْتَ أنْ تَعْلَمَ أنَّ فیک خَیْراً، فَانْظُرْ إلی قَلْبِک فَإنْ کانَ یُحِبُّ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یبْغِضُ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَفیک خَیْرٌ، وَ اللّهُ یُحِبُّک، وَ إذا کانَ یُبْغِضُ أهْلَ طاعَهِ اللّهِ وَ یُحِبّ أهْلَ مَعْصِیَتِهِ فَلَیْسَ فیک خَیْرٌ، وَ اللّهُ یُبْغِضُک.
اگر خواستی بدانی که در وجودت خیر و خوشبختی هست یا نه، به درون خود دقّت کن، اگر اهل عبادت و طاعت را دوست داری و از اهل معصیت و گناه، ناخوشایندی! پس در وجودت خیر و سعادت وجود دارد، و خداوند تو را دوست می دارد. ولی چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشی و به اهل معصیت، عشق و علاقه ورزیدی! پس خیر و خوبی در تو نباشد، و خداوند تو را دشمن دارد.