توسط: حامد سلیمان پور
533 بازدید
1396/10/20
ساعت:20:30
«16» أُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ وَ ما كانُوا مُهْتَدِينَ
آنان كسانى هستند كه به بهاى (از دستدادن) هدايت، خريدار ضلالت و گمراهى شدند. امّا اين داد وستد، سودشان نبخشيد و در شمارِ هدايت يافتگان در نيامدند. (ويا به اهداف خودنرسيدند.)
:نكته ها
منافقان، صاحب هدايتى نبودند كه آن را از دست بدهند. پس شايد مراد آيه اين است كه زمينههاى فطرى و عوامل هدايت را از دست دادند. همچنان كه در آيات ديگر مى خوانيم
«اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيْمانِ» «1» گروهى ايمان را به كفر فروختند. و يا «اشْتَرَوُا الْحَياةَ الدُّنْيا بِالْآخِرَةِ» «2» آخرت را به زندگى دنيوى فروختند. ويا «وَ الْعَذابَ بِالْمَغْفِرَةِ» «3» آمرزش و عفو الهى را با قهر و عذاب او معامله كردند. يعنى استعداد ايمان و دريافت پاداش و مغفرت را با اعمال خود از بين بردند
عاقبت، نور الهى دود شد فطرت حقجوى او، نمرود شد
پيام ها
1- منافق، سود و زيان خود را نمىشناسد ولذا هدايت را با ضلالت معامله مىكند. «اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى»
2- انسان، آزاد و انتخابگر است. چون داد و ستد، نياز به اراده وتصميم دارد.«اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ ...»
3- دنيا همچون بازار است و مردمان، معاملهگر و مورد معامله، اعمال و انتخابهاى ماست. «اشْتَرَوُا ... فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ»
4- عاقبتِ مؤمن، هدايت؛ «عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ» و سرانجام منافق، انحراف است. «ما كانُوا مُهْتَدِينَ»
5- منافقان به اهداف خود راهى نمىيابند. «ما كانُوا مُهْتَدِينَ» وبا توجّه به آيات بعد.
-------------------
:تفسیر برهان
: حضرت امام حسن عسکری (ع) فرمودند
أُولئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا یعنی دین خدا را فروختند و به جایش کفر به خدا را گرفتند
فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ یعنی در آخرت و در این تجارت سودی نکردند چرا که آنها با فروختن بهشت آتش جهنم و عذاب های گوناگون آنرا خریده اند بهشتی که اگر ایمان می آوردند برایشان فراهم بود
دسته بندی: تفسیر قرآن سوره بقره
سوره بقره آیه 254-251
1402/7/20
تفسیر قطره ای قرآنفَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...
مَنْ أصْغی إلی ناطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإنْ کانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَاللّهَ، وَإنْ کانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إبلیس فَقَدْ عَبَدَ إبلیسَ.
هر کس به سخنان کسی علاقمند و متمایل باشد، بنده اوست، پس چنان چه سخنور برای خدا و از احکام و معارف خدا سخن بگوید، بنده خداست، و اگر از زبان شیطان و هوی و هوس و مادیات سخن بگوید، بنده شیطان خواهد بود.