این بار از دست ندهیم!

ماه رمضان که می آید، روایت هایی که درباره اهمیت و فضیلت آن از ائمه علیهم السلام به گوشم خورده، در ذهنم می چرخد و می چرخد... ماه خداست... ماهی که در آن هر نیت یا کار درستی چندین و چند برابر باعث رضایت خداوند می شود. مثلا همین قرآن! خواندن هر یک آیه اش معادل یک ختم کامل است یعنی بیشتر از شش هزار برابر!!

امسال قصد کردم هرطوری هست در ماه رمضان کارهایی بکنم که آخرش فقط افسوس از دست دادن لحظه ها برایم نمانده باشد! مدام در ذهنم بود که با این همه بازیگوشی های بچه ها، چه عبادتی بکنم؟
و این بار هم مثل همیشه خدای کریم عالم گره گشایی کرد!
چند روز پیش به عبارت کوتاهی از امام رئوف علیه السلام برخوردم... از آن روایتهایی که زلزله می اندازد در همه افکار و رفتارهای آدم:
در ماه رمضان هر کس که به چهره برادر مومن خود لبخند بزند در قيامت وي نيز بر چهره ي او لبخند مي زند و او را به بهشت بشارت مي دهد.[1]
از خودم پرسیدم: به همين راحتي؟!! فقط لبخند بزند؟!
بعد کلام پیامبر مهربانی در ذهنم جرقه زد و کنار جمله قبلی نشست:
هركس كودک خردسالى از نسل خود را راضى كند تا خشنود شود ، خداوند در روز قيامت در پى خشنودى او باشد تا آن‏گاه كه خشنود شود.[2]
از جا پریدم! ممنونم خدای عزیز! راه نشانم دادی!!
در این ماه مبارک، برای نزدیک شدن به خدا و ولی او، در کنار تلاوت قرآن، دنبال چه عبادتی باشم نقدتر از خوشحال کردن فرزندانم؟!

ناگهان رفتارهای چند روز گذشته ام خیلی تند از جلوی چشمم گذشت... بی حالی، خستگی و بی خوابی باعث شده بود گاهی با بچه هایم که امانتهای امام زمان در خانه ما هستند تلخی کنم... یا دیروز که برای افطاری مهمان داشتیم، برای اینکه دور سفره ندوند یک دعوای حسابی کردم و باعث شدم طفلکیها کلی گریه کنند.... از همه بدتر، شبی بود که می خواستم دعای افتتاح بخوانم.... این طفل معصوم ها حوصله شان سررفته بود از نبودن من؛ اما من....
سوالی در ذهنم نشست که عجیب آشوبم کرد: چه خاطره ای از ماه رمضان، ماه رحمت خدا برای بچه هایم ساخته ام؟!
زیر لب با تمام وجودم گفتم: خدایا مرا ببخش!جبرانش می کنم!
امروز با خودم قرار گذاشته ام که هر روز با بچه ها بازی کنم تا هم خاطره شیرین و زیبایی از مهمانی خدا در ذهنشان بنشانم و هم انشاء الله در قیامت همین بچه ها دستگیرم شوند.
راستش به بازی هایی فکر کردم که هم زمان کمی لازم داشته باشند و هم با وجود ضعف روزه داری بتوانم خوب از عهده شان بربیایم و هم حسابی بچه ها را خوشحال کنم و بخندانم و خدا را راضی و راضی تر کنم!

?[1] فضائل الاشهر الثلاثه. جلد 1.صفحه 97
?[2] ميزان الحكمه ، ح 22622