ام المؤمنين "خدیجه " (س)

خویلد و همسرش فاطمه! دخت مبارکشان را " خدیجه " نامیدند تا گسستگی و بیگانگی اش را از زشتی ها برای دیگران ملکه سازند!
پدرش از فرزندان قصی بود که جد چهارم خاتم الانبیا نیز هست و مادرش از خاندان ابراهیمی بود و با نیای هشتم پیامبر خدا مشترک!
پدر و مادرش یکتاپرست بودند و از حیث نسب و حسب و ثروت و احترام زبان زد اعراب!
پدرش همان شجاعی است که در برابر پادشاه خودکامه ی یمن که تصمیم به انتقال حجرالاسود به سرزمینش را گرفته بود ایستاد.

در زیارت پیام آور رحمت او را "صدیقه" خوانده اند
"مبارکه" نامی است که انجیل برای ستایش او برگزیده است، مبارک بانویی که نسل پیامبر آخرالزمان از اوست!
"طاهره" خطابش می کردند چرا که در جاهلیت از عفیف ترین و پاک ترین بانوان دوران بود.
"راضیه و مرضیه" می خوانندش چرا که بر مقدرات الهی خوشنود بود و خدایش از او خرسند!
"زکیه" بود ، پاک و طاهر از هر حیث چه جسم دنیایی اش و چه روح بزرگ و اندیشه ی پاکش!
"حبیبه" ی رسول خدا بود و "عفیفه" ی رشیده، یگانه حامی رسول بود و ام الزهراء!

در آن روزگاران که جوانمردی زیر خروارها خاک مدفون بود او را "ملکه بطحاء" می خوانند و لقبش "ام الایتام" بود.

خدیجه! عذراء و دوشیزه ای که سن او را ٢٢ سال و ٢٥ سال و ٢٨ سال نقل کرده اند و شیطنت تاریخ او را همسر ازدواج کرده ی ٤٠ ساله معرفی کرده است، با رغبت و میلی فراوان، خانه ی امین قریش را مامن و ملجا و پناهگاه زندگی دنیایی اش ساخت تا به واسطه ی "محمد" بال و پر آسمانی بگیرد

.