ابی عبدالله کرب و بلا یا ثار الله

سوره بقره آیه 254-251

فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ ﴿۲۵۱﴾ ترجمه : پس آنان را به اذن خدا شكست دادند و...

کانَ فیما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ علیه السلام: و قالَ: یا بُنَیَّ، صاحِب مِئَةً و لا تُعادِ واحِداً.

امام باقر علیه السلام می فرماید: در نصایح لقمان به پسرش این بود که گفت: ای پسرم! با صد نفر رفاقت کن؛ ولی حتّی با یک نفر هم دشمنی نکن.